Midden- en Oost-Brabant

Dick: ‘Wat heeft jouw interesse gewekt in de raad?’
Erik: ‘Als kaderlid van FNV werd ik drie jaar geleden gevraagd om in de raad te komen, waar ik inmiddels voorzitter van ben. Na een zwaar ongeluk in 1999 heb ik een tijdje in coma gelegen. Toen ik daaruit kwam, moest ik alles weer opnieuw leren. Ik ben uiteindelijk volledig arbeidsongeschikt verklaard en moest mezelf weer terugvinden. Met dit werk voor de raad voel ik mij weer betrokken bij het dagelijkse leven. Ik ben weer onder de mensen en ik ben ook blij iets te kunnen betekenen voor andere cliënten. Ik wil opkomen voor de mensen die door de bomen het bos niet meer zien.’

Dick: ’Waaraan kunnen cliënten merken dat de raad echt verschil maakt?’
Erik: ‘Als raadsleden worden wij door UWV uitgenodigd voor activiteiten die UWV voor cliënten organiseert. Daar schrijven wij een belevingsverslag van met als doel UWV te laten zien waar verbetering mogelijk is. Zo was ik een keer bij een bijeenkomst voor mensen die een Wajong-uitkering ontvangen. Als observant vielen mij dingen op die beter konden. De bijeenkomst was bijvoorbeeld in een drukke ruimte. Vaak kunnen mensen in die doelgroep daar niet goed mee omgaan. In mijn verslag gaf ik als tip: kies er de volgende keer voor om gasten verspreid over de dag te ontvangen. Ik eindig het verslag altijd met tips en ik begin met tops. Want er gaat heel veel goed, dat wil je behouden en dat moet je ook benoemen. De regiomanager van UWV ontvangt de verslagen van ons altijd op een A4’tje. Niet meer en niet minder. ’

‘Die verslagen zijn zo belangrijk omdat je actief in gesprek gaat met cliënten en bedrijven aan de andere kant van de balie’

Dick: ‘Zie je dankzij de verslagen ook dingen veranderen?’
Erik: ‘Zeker, die bijeenkomsten worden regelmatig gehouden. Toen ik daar voor het eerst kwam, kwam iedereen tegelijk binnen. Mensen moesten ook zelf zoeken waar ze moesten zijn. Nu komt iedereen in deelgroepen binnen. Bij de ingang worden mensen gekoppeld aan een werknemer van UWV. Die gaat met ze langs werkgevers die daar aanwezig zijn. UWV ziet dat dingen beter kunnen, mede dankzij onze verslagen. En die verslagen zijn zo belangrijk omdat je actief in gesprek gaat met cliënten en bedrijven aan de andere kant van de balie.’

Dick: ‘Waar werkt de raad aan?’
Erik: ‘We willen de verslagen graag beschikbaar maken voor cliënten, maar we willen ook reëel blijven. Is het voor iemand met een uitkering in onze regio bijvoorbeeld relevant om een verslag te lezen over iets in de regio Noord? Voor ons is het belangrijk om in onze eigen regio het contact tussen UWV en cliënt fijner en minder zwaar te maken. Een aantal verslagen is al beschikbaar voor cliënten om te lezen. Het verslag van een coachingsgesprek dat ik heb geschreven, is te lezen op de website van de UWV Cliëntenraden.’

‘Je wil van iedereen input hebben en in onze vergaderingen is veel aandacht voor een respectvolle dialoog’

Dick: ‘Waar ben je trots op?’
Erik: ‘Iedereen binnen de raad is vrijwilliger en super gemotiveerd. Daar ben ik echt trots op. In onze vergaderingen is veel aandacht voor een respectvolle dialoog. Er zitten mensen in de raad uit zeer uiteenlopende beroepsgroepen. En met zoveel diversiteit is sturing in de communicatie tijdens vergaderingen belangrijk. Want iedereen kijkt anders naar een zaak en je wil van iedereen input hebben.’

Dick: ‘Klopt, zo is regel nummer een altijd: laat de ander uitpraten, oordeel niet en geef de ander de ruimte. Zijn er het afgelopen jaar ook dingen niet gelukt?’
Erik: ‘Ik geloof er niet in dat dingen niet lukken. Je moet een lange adem hebben, maar voor mij is het glas altijd halfvol.’